مدیریت ریسک :
به جرات باید گفت آینده بازار بیمه از آن موسسات بیمه ای است كه در استراتژی هایشان استفاده حداکثری از این علم را در سازمان خود نهادینه نموده باشند و محور کلیه فعالیت های عملیاتی و غیر عملیاتی آنها مهندسی و مدیریت ریسک های استاتیک و دینامیک به صورت سازمان یافته ، هوشمند و سیستمیک می باشد؛ چه در قالب ریسک پروژه ها و در قالب ریسک های مالی ، سرمایه گذاری و منابع انسانی؛ علی ایحال در آینده ای نه چندان دور بدون در اختیار داشتن این تفكر امكان فعالیت و کسب مزیت های رقابتی فراهم نمی گردد. بنابراین قطعاً آینده رهبری و مدیریت بازار بیمه و ایجاد ارزش افزوده شرکت های بیمه متعلق به مدیران ریسک خواهد بود.
وضعیت جسمانی
سلامت ظاهری شخص از عوامل مهم و تعیین کننده محسوب میشود. یک ظاهر ناسالم همیشه زنگ خطری برای صدور بیمه عمر گران محسوب میشود چه معمولا اینگونه افراد در معرض خطر های جسمانی و امراض مختلف قرار خواهند گرفت که برای بیمه نمودن آنها نیاز به اضافه نرخ پزشکی وجود دارد. علاوه بر آگاهی از تاریخچه سلامت خانواده در رابطه با امراض مختلف، گوناگون و مرگ و میر متداول در آنها، تاریخچه سلامتی خود بیمه شده و یک ظاهر جسمانی ناسالم و نامناسب می تواند اثرات ناخوشایندی در قبول و یا رد خطر برای بیمه گر محسوب شود. تعیین اضافه و یا کسر وزن معمولا با توجه به قد و وزن بیمه شدگان انجام می پذیرد.
با طبقه بندی ظاهری انسانها به سه گروه کار بیمه گران. آسان شده است شلدن یک از متخصصان همین امر است آه جسم ظاهری انسان را به سه گروه تقسیم نموده است: چاق، لاغر، عضلانی و برای هر یک از سه طبقه بندی فوق درجاتی را ذکر می کند و مشخصات هر یک از این جسم و بدن انسانی را به خوبی تشریح می نماید.
تاریخچه سلامت خانواده
آمار و تجربه نشان میدهد که عمر طولانی و زیاد یک امر موروثی در خانواده است. البته عمر طولانی هم ممکن است به علت توارث و یا محیط و شرایط زیست یک خانواده باشد. بعضی از امراض موروثی است به همین دلیل مرگ والدین و یا سایر اعضاء خانواده میتواند در زمان پذیرش خطر عامل تعیین کننده محسوب شود.
مدیریت ریسک فرآیند شناسایی، ارزیابی و کنترل ریسک های اتفاقی بالقوه ای است كه مشخصاً پیشامدهای ممکن آن، خسارت یا تغییر در وضع موجود می باشد. (ویلیامز و هاینز،
۲۰۰۱)
در تعریف دیگری، مدیریت ریسک فرایندی است شامل تعریف و شناسایی ریسک، ارزیابی ریسک و مراحل كاهش ریسك به منظور رسیدن به سطح قابل قبول ریسک. (استانبوردر و دیگران،
۲۰۰۲)
بیمه یك ابزار عمده انتقال در مدیریت ریسک است، بیمه های خصوصی و دولتی نقشی حیاتی در مدیریت ریسک و در زندگی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی مردم بازی می کنند.
شاید بتوان دانش مدیریت ریسک را به عنوان لبه علوم جدید مدیریت كه تا بحال در صنعت بیمه به دلیل حاکم بودن نظام تعرفه و مدیریت دولتی مهجور واقع شده، تلقی نمود.
متاسفانه تاكنون در كشور ما استفاده از آن به صورت بهینه و مبنای عملیات بیمه گری علمی نبوده و نهایتاً بصورت تجربی و محدود این شیوه به خدمت گرفته شده است.
کارشناسان خبره مدیریت ریسک در بیمه های اموال، با دریافت اطلاعات مورد بیمه و خطرات موضوع بیمه در پیچیده ترین ریسک ها، شرایط لازم برای پذیرش ریسک را به بیمه گذار و بیمه گر اعلام نموده و ضمن تعیین دستوراتی برای کنترل ریسک و مستثنی نمودن برخی خطرات وقوع احتمالی خطر را تخمین زده و برای آن شرایط خاص به بیمه گران توصیه می نمایند بیمه گران با مطالعه و بررسی گزارش آنها، نرخ و شرایط بیمه گری را با توجه به محاسبات خاص اکچوئری اعمال می نمایند.
وضعیت جسمانی آشکار شده در معاینات پزشکی
ارزش گزارش پزشک معاینه کننده تا حدود بسیار زیادی بستگی به دقت وی در آزمایشات انجام شده دارد. آزمایشات از قبیل نوار قلب، آزمایش خون و ادرار میباشد و بایستی بین پزشکان و بیمه گران رابطه و همکاری نزدیکی وجود داشته باشد. تا بیمه گر بتواند از اطلاعات و گزارش پزشکی دریافت شده ارزیابی لازم را بعمل آورد.
سابقه سلامتی
از عواملی است که در ارزیابی خطر از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا بعضی از امراض ممکن است که مجددا در سنین بالا بروز نماید به همین دلیل امراض قبلی بیمه شده باید کاملا مورد بررسی قرار گیرد.
شغل و حرفه
شغل و حرفه یکی از شناخته ترین و مهمترین عوامل تشکیل دهنده خطر برای بیمه های اشخاص محسوب می شود، زیرا حرفه معدنچیان و یا افرادی که با مواد شیمیایی خاصی سر و کار دارند و یا تحت فشار هوا، جاذبه، درجه حرارت، رطوبت و اشعه های سوزان قرار دارند از عوامل فوق العاده مهم در قبول و یا رد ریسک میباشد. گاهی اوقات ممکن است خطرات اضافی، مربوط به آن شغل و حرفه نبوده و مربوط به شرایط خاص آن شغل و حرفه باشد.
برای مثال: اگر حرفه ای خاص علاوه بر خطرات شغلی از حقوق و دستمزد کمتری هم برخوردار باشد و بیمه شده از امکانات رفاهی نسبی و استاندارد مورد نیاز بی بهره باشد، در این وضعیت خاص افزایش خطر مربوط به آن حرفه و شغل نبوده بلکه قابل انطباق با درآمد کم و شرایط اقتصادی بیمه شده هم میباشد. با پیشرفتهای بدست آمده در امور پیشگیری و ایمنی و داروهای صنعتی، مخاطرات شغلی کاهش یافته است. بعلاوه بهبود نسبی وضعیت زندگی بیمه شدگان و برخورداری از امکانات رفاهی بهتر و تغذیه مناسب تر و بهداشت قابل قبول باعث بهبود نسبی در جدول مرگ و میر شده است و کلیه این عوامل دست به دست هم داده تا شرایط بهتری را برای بیمه شدن افرادی که دارای مشاغل پرخطری هستند بوجود آورد.
فرآیند مدیریت ریسک:
گام اول: شناسایی خطر( یا ریسک)
شاید یکی از مهمترین وظایف مدیریت ریسک فرآیند شناسایی باشد. ناتوانی در زمینه شناسایی یك یا چند پیشامد بالقوه ممكن است به ورشکستگی مالی منجر شود. مهم آن است
كه بتوان وجود مشكل را قبل از این كه تحقق یابد پیش بینی كرد ، اما روش علمی یا رویکرد سیستماتیك برای فرایند شناسایی وجود ندارد. در نهایت، ممكن است ریسکهای
متعددی ناشناخته بمانند. در خصوص فرآیند شناسایی، رویکرد های متعددی پیشنهاد شده اند كه بیشتر آنها بر ارزیابی ویژگی های عملیاتی بنگاه تاکید می ورزند. انجمن
های مدیریت ریسک ، موسسات مشاوره مدیریت و شرکت های بیمه ، لیست بررسی ریسک های بالقوه را توسعه داده اند كه عمدتاً بر اساس رویکرد پرسشنامه ای تنظیم شده اند.
در رویکرد پرسشنامه ای ، بازرسی معمولاً یك مكمل ضروری است.
گام دوم: اندازه گیری ریسک
وقتی که ریسک ها شناسایی شدند، مدیر ریسک باید آنها را ارزیابی کند. فرآیند ایجاد داده ها ، همان اندازه گیری ریسک است. این یعنی سنجش اندازه بالقوه خسارت و
این كه احتمال وقوع آن چقدر است.
داده های مورد نیاز ، مربوط به دو بعد از ریسک است:
۱- فراوانی پیشامدها
۲- شدت خسارت هایی كه رخ خواهد داد.
اطلاعات با هدف توصیف یک پدیده، ارزیابی و پیشگیری جمع آوری می شود. معمولاً مطلوب آن است كه داده ها از طریق مهیا كردن توزیع های فراوانی خلاصه شوند. ارائه داده ممكن است اطلاعات خیلی مفیدی از علت ها یا نتیجه یك پدیده نشان دهد.
مشكلی كه در فرآیند ارزیابی وجود دارد این است كه حادثه ممكن است به ایجاد هزینه های مستقیم یا غیرمستقیم منجر شود. خسارت های مستقیم شامل هزینه های مالی مستقیم مربوط به ۱٫اموال در معرض خطر ۲٫مسئولیت در معرض خطر و ۳٫افراد در معرض خطر است و خسارت های غیرمستقیم در پی خسارت های مستقیم ایجاد می شوند.
گام سوم: ارزیابی ریسک
داده های مربوط به فراوانی و شدت خسارت چیزی فراتر از شناسایی خسارت های مهم را انجام می دهند. این داده ها در تعیین روش برخورد با وضعیت نیز بسیار مفیدند. هدف های ارزیابی ریسک این است که میزان جدی بودن ریسک تعیین و معلوم شود كه آیا افراد در معرض آن قرار دارند یا جامعه. یک جنبه از اندازه گیری ریسک به این فرض اساسی مربوط می شود که توانایی پیش بینی تحقق ریسک تا حد زیادی به کمیت و قابل اطمینان بودن اطلاعات در مورد پدیده تحت بررسی وابسته است. با وجود این ، در برخی موارد منحصر به فرد بودن وضعیت به نحوی است كه اندازه گیری و بنابراین ارزیابی ریسک را مشكل میكند.
گام چهارم: كنترل ریسك
خواه بنگاه تصمیم گرفته باشد كه ریسك را قبول كند یا نه ، بنگاه دو احتمال را نیز باید در نظر بگیرد: ۱- كاهش فراوانی پیشامد و ۲- كاهش شدت خسارت هایی كه حادث خواهند شد. باید به نفع بالقوه حاصل از كنترل ریسك در مقابل هزینه ها وزن داده شود. اگر نفع مورد انتظار برابر یا بیشتر از هزینه نباشد بهتر است كه بنگاه در آن فعالیت وارد نشود. اگر کاهش هزینه های مستقیم و غیرمستقیم قابل تخمین باشد، لزوماً منافع مورد انتظار بلند مدت ( مانند كاهش عدم اطمینان ، بهبود درك عمومی یا درك مصرف كنندگان و افزایش روحیه و كارایی كاركنان ) ضرورتاً قابل اندازه گیری نیست.
مهم این است كه به هزینه نهایی كاهش ریسك توجه شود زیرا با كاهش ریسك هزینه نهایی افزایش می یابد. معیار معمول مورد استفاده برای تصمیم گیری به سطح ریسك قابل قبول بستگی دارد و باید به همان پایینی بهترین تکنولوژی قابل اجرا یا به همان پایینی بهترین تکنولوژی در دسترس باشد. حد تغییر صفر دلالت بر این دارد كه ریسك قرار است مستقل از هزینه کاهش یابد.
|